Verbijsterde CD&Vers begrijpen niets meer van boegbeeld Leterme

(19/12/08 - De Morgen)

Anderhalf jaar na 10 juni 2007 is de verkiezingsoverwinning van de christendemocraten veranderd in een monster. CD&V blijft achter zonder staatshervorming, zonder splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, zonder kartel, zonder goed bestuur, zonder begroting in evenwicht en, sinds gisteren, ook zonder boegbeeld. Al begrijpt Leterme dat zelf nog niet. "Die man moet weg. We willen hem zelfs niet meer op een lijst", noteerde De Morgen uit de mond van CD&V-parlementsleden.

Bij de CD&V'ers was de kater gisteravond bijzonder groot. Dat is begrijpelijk, nu er anderhalf jaar na de verkiezingen helemaal niets binnen blijkt gehaald van alle grote dromen en beloftes. Op de grote staatshervorming die de christendemocraten hadden beloofd, is het nog altijd wachten. Als Vlaams minister-president Kris Peeters al iets binnenhaalt via zijn dialoog zal het zeker geen Grote Trofee zijn. De symbolisch zo belangrijke splitsing van het kiesdistrict Brussel-Halle-Vilvoorde zit dan weer vast door een eindeloze reeks Franstalige vertragingsmanoeuvres. Dat leidde drie maanden geleden tot de breuk met de N-VA van Bart De Wever, waar de partij nog steeds niet bovenop is. Een verkiezingsoverwinning is sinds dan nog allesbehalve evident. Temeer daar er van de andere beloftes van Leterme - goed bestuur en een begroting in evenwicht - evenmin iets overblijft. "Het resultaat is simpelweg desastreus, daar hebt u volledig gelijk in. Een absolute ramp." En nu is ook de bankencrisis ontaard in een tragedie voor Yves Leterme. "Even leek dit het dossier te worden waarmee Leterme zich eindelijk zou gaan redden", klonk het gisteren. "Maar die stelling is nu totaal ontkracht." Toch bleef Leterme gisteravond vechten voor zijn overleven. Op een fractievergadering bleef de premier zelf weg en moesten (een erg emotionele) Jo Vandeurzen, Marianne Thyssen, Herman Van Rompuy en Etienne Schouppe het woord voeren. Ook toen stond er geen Brutus op om het laatste oordeel uit te spreken, en dus stapte de partij nog maar eens mee in de strategie van de afscheidnemende leider: het doodvonnis wordt met een dag uitgesteld, het is wachten op een rapport van Cassatie. "Iedereen vraagt zich af wat hem bezielt: hij maakt niet alleen zichzelf, maar ook de partij kapot", vertelde een aanwezige. "Alleen durft niemand dat luidop te zeggen. Waarom zouden we het wel doen? Het is toch afgelopen."...