Van de blog van Francis Van den Eynde:
Linkse Nijd en onverdraagzaamheid: een mooie politieke avond…
Het is niet mijn gewoonte om van deze tribune gebruik te maken om het over mijn politieke activiteiten te hebben.
Toch kan ik er niet aan weerstaan u deelgenoot te maken van de prettige avond die ik woensdag in een commissie van de Gentse gemeenteraad mocht beleven.
Ongeveer 15 minuten voor de aanvang van de Commissie Welzijn werd ik er door een gunstige wind van op de hoogte gebracht dat voorzitter noch ondervoorzitter die avond aanwezig konden zijn. Het reglement voorziet dat in dat geval het commissielid met het grootste aantal dienstjaren als plaatsvervanger moet optreden.
En laat dit nu net Francis Van den Eynde van het Vlaams Belang zijn…
Ik werd er tegelijkertijd van verwittigd dat er een aantal manoeuvres op het getouw gezet werden om dit te beletten.
Ik spoedde mij dan ook onmiddellijk naar de gemeenteraadszaal. Toen ik binnenkwam, kon ik de consternatie op de gezichten van de socialistische schepen en van een aantal linkse gemeenteraadsleden zo aflezen.
Ze trokken zich allemaal samen terug in de verste hoek van de zaal om er fezelend verder plannen te beramen (een paar uur later vernam ik dat er zelfs sprake geweest was van het afgelasten van de commissie, maar rekening houdend met de agenda van de gemeenteraad van december was dit niet mogelijk).
Om 19.07u (de zitting moest om 19.00u beginnen) kondigde schepen Balthazar dan ook met een begrafenisstem aan dat, gezien de afwezigheid van voorzitter en ondervoorzitter, uw dienaar de honeurs zou waarnemen.
Dit werd des te vervelender gevonden omdat bij uitzondering ook de OCMW-raadsleden uitgenodigd waren. Er stond immers een en ander over het ziekenhuis Jan Palfijn aan de agenda/
Toen ik op de voorzittersplaats ging zitten, stelde ik vast dat – in tegenstelling met de gewone gang van zaken – de stoel aan mijn rechterkant en ook die aan mijn linkerkant leeg bleven. De schepenen (en waarschijnlijk in hun opdracht de aanwezige stadsambtenaren) hielden duidelijk afstand… Ik was in quarantaine beland.
In Gent beginnen commissiezittingen met een aantal aangekondigde vragen van gemeenteraadsleden. Dit was ook deze keer het geval. Uit protest tegen de gang van zaken trokken al de linkse gemeenteraadsleden, Vera Dua op kop, hun vraag in (voor mij niet gelaten, de agenda was op zichzelf al zwaar genoeg).
Het mooiste was echter de aanblik van de gezichten van de linkse raadsleden. Dat van Vera Dua was dermate lang geworden, dat ze er door gegroeid leek. Hadden ogen kunnen doden, ik was terplekke gefusilleerd.
Even opmerkelijk was dat de mandatarissen van sp.a en Groen!, telkens ze het woord vroegen, de woorden “mijnheer de voorzitter” niet over de lippen kregen.
Dit duurde zowat 3,5 uur. Kunt u mij geloven wanneer ik vertel dat ik die avond heel wat binnenpretjes had?
Om de waarheid te zeggen: het was een van de leukste momenten die ik op bijna 20 jaar in de Gentse gemeenteraad heb beleefd…
En zeggen dat sp.a en Groen! het monopolie van de verdraagzaamheid voor zich opeisen…
.jpg)
