Luidens de kerstboodschap van het Paleis heeft dit land de afgelopen maanden “onbetwistbaar een harde periode” gekend, maar volgens Coburg zijn de politieke tegenstellingen vandaag alweer verdwenen als sneeuw voor de zon. Dat de koning de vorming van een Belgische noodregering toejuicht omdat diens broodwinning op die manier nog wat langer blijft verzekerd, is haast vanzelfsprekend. Maar stellen, zoals Coburg doet, dat de regimecrisis tot het verleden behoort, is de waarheid geweld aandoen. Het is niet omdat de staatsbehoudende krachten binnen CD&V Belgische ministerportefeuilles boven het uitvoeren van de eigen beloftes verkiezen, dat de communautaire problemen plots verdwenen zouden zijn.
Dat de Belgische koning het volk oproept “de taal van andere gemeenschappen goed te kennen”, is een tweede voorbeeld van diens negationisme. De man gaat immers vrolijk voorbij aan het feit dat zijn eigen familieleden nog steeds niet de taal van de meerderheid van de bevolking machtig zijn. In plaats van de Franstalige agressie jegens Vlaanderen actief en passief te ondersteunen, zou de koning beter een oproep aan de Franstaligen hebben gedaan om zich aan te passen en onze taal te leren wanneer zij in Vlaanderen willen komen wonen.
Het Vlaams Belang vindt de manier waarop Saksen-Coburg zich de afgelopen maanden actief en zonder enig respect voor het democratische verkiezingsresultaat in het politieke debat heeft gemengd en nu plots de “zin voor compromis” van de traditionele partijen prijst, ronduit schandelijk. Niet de – dixit de koning - “Belgische eigenschappen zoals creativiteit, gezond verstand en zin voor compromis” hebben uiteindelijk tot de vorming van de huidige noodregering geleid, maar wel de bereidheid van de Vlaamse regeringspartijen om hun communautaire verkiezingsbeloftes te verkwanselen en te dansen naar de pijpen van de francofonie en het Paleis.
.jpg)
