In Lier is gewezen VU-senator Walter Luyten overleden. Hij was 73 jaar oud en was al vier jaar zwaar ziek.
Walter Luyten was historicus van opleiding en startte zijn politieke carrière op de studiedienst van de Volksunie. Van 1981 tot 1991 was hij senator voor die partij.
In zijn geboortedorp Berlaar was hij ook 40 jaar lang gemeenteraadslid.
In 2001 stapte Luyten over naar de N-VA. In een reactie op zijn overlijden noemt partijvoorzitter Bart De Wever Luyten "een trouwe partijsoldaat".
Op internationaal vlak was Luyten een geëngageerde pleitbezorger van de rechten van minderheden, zoals de Basken, de Koerden en de Litouwers.
Het overlijden van Walter Luyten is een groot verlies voor de Vlaamse beweging. Walter Luyten droeg bij tot het kaderen van de Vlaamse strijd in een groter algemeen kader van de strijd voor een Europa der Volkeren. Walter Luyten was gekend en gerespecteerd in Litouwen en Baskenland dankzij zijn inzet voor de volksnationalistische strijd van deze twee volkeren. Walter Luyten nam nooit een blad voor de mond, wat hem niet altijd in dank werd afgenomen. Samen met zijn kompaan Willy Kuijpers nam hij in 1972 deel aan een hongerstaking in een kerk in het Frans-Baskische Bayonne. Hij verklaarde: “ Nous ne partirons d’içi que par la force”. Zo geschiedde het ook. Walter Luyten was een begenadigd verteller en dit is maar één anekdote uit de velen.
Nog enkele anekdotes:
"Na de Litouwse onafhankelijkheidsverklaring in februari 1991 bedreigden Sovjettanks het Litouwse parlement in Vilnius. Walter Luyten sprak toen dat Litouwse parlement in Vilnius toe terwijl Westerse staten die jonge democratie nog niet durfden erkennen", herinnert Europees parlementslid Frieda Brepoels zich. De Litouwse president Valdas Adamkus lauwerde Luyten in 2006 daarvoor met 'The Cross of Commander of the Order for Merits to Lithuania'. Luyten is de enige Vlaming ooit die dat ereteken in ontvangst mocht nemen.
Op 24 april 2007 werd Walter Luyten, met alle eer ontvangen in Gernika ter gelegenheid van de 70ste verjaardag van het bombardement. Er was een hommage voor deze integere en strijdbare Vlaming voorzien. Hij drukte er de wens uit dat hij, nog voor hij sterft de vervulling van zijn droom zou kunnen meemaken dat een “rebel” president wordt van de Republiek Euskal Herria. Luyten die met Arnaldo Otegi en José Luis Alvarez”Txillardegi” sprak, heeft nooit nagelaten zijn solidariteit met de Basken wereldkundig te maken. Hij maakte allusies op het Bizkaierplein in Brugge, op de hertog van Alva, op de petitie voor vrijlating van de Lehendakari José Antonio Agirre, toen die in Belgïe gevangen zat en op de grote solidariteit tussen Basken en heel veel Vlamingen.
Het is duidelijk: Walter Luyten was een principieel man die altijd zei waar het op stond en niet terugdeinsde voor een non-conformistische uitspraak. Walter Luyten zal voor ons in ieder geval een inspirerend voorbeeld blijven. Hij heeft geen Baskische rebel als president meegemaakt, maar deze zal er komen, alsook een Vlaamse rebel als Vlaams president!
Een eerbetoon aan Walter Luyten, door zichzelf gezongen, op zijn eigen tekst:
Tot aan de Zomme, godverdomme
Was het hier vroeger al van ons
Toen is Louis Quatorze gekomen
Met heel zijn bende franskiljons
Maar het tij zal ook hier eens keren
De jeugd van nu kan het nog beleven
Dan steken we de Leeuw op elk stadhuis
En voelen w'ons in Vlaanderen weer thuis
En kunnen wij het niet alleen
Steken we de koppen bijeen
De Bask en de Occitaan
Elzasser, Catalaan
Corse en Bretoen
Gaan het ook doen
Zo komt de nieuwe tijd
.jpg)
