vrijdag, februari 01, 2008

Europa, een supranationale dictatuur?

Het wordt stilaan tijd te beseffen dat de Europese Unie een enorme macht bezit over
haar deelstaten. Wat ontstaan is als een economische unie breidt zich steeds
meer uit naar een totale, op alle vlakken wetgevende unie. Het gevaar bestaat
dat Vlaanderen straks een dienaar, slaaf zal worden van een supranationale instelling
waarbinnen hetzelf nauwelijks noch macht bezit. De soevereiniteit van de deelstaten
wordt met de dag beperkter. Elke nieuwe Europese wet zet Vlaanderen meer en meer
vast. Als een wet in België tot stand komt waar de meerderheid niet mee akkoord gaat
kan deze vernietigd worden. Als de Europese Unie daarentegen een wet tot stand brengt
waar de meerderheid van de Vlamingen niet mee akkoord gaat, maar de andere lidstaten
wel, dan heeft Vlaanderen pech.

Op economisch vlak kan ik samenwerkingen alleen maar toejuichen. We hebben
het succes van de muntunie waardoor de transactiekosten voor internationale handel
enorm gedaald zijn. De economie kende daardoor al meer succes.
Maar waarom mogen de deelstaten zelf hun waarden en normen niet bepalen?
Ik wil geen pleidooi houden tegen het handhaven van algemene en fundamentele waarden
zoals beschreven in het EVRM maar moet Europa nog verder gaan dan dat?
Is het EVRM al niet 'voldoende' op sociaal vlak. Is het niet aan de deelstaten
om dat verder in te kleuren.

Met de referenda over de grondwet van Europa werd het debat even geopend en
verwierp de bevolking de voorstellen in Frankrijk en Nederland met grote overtuigen.
Dit was toch een signaal dat vele European tegen deze enorme uitgebreidheid van
bevoegdheden voor Europa zijn. Maar goed de stilte in de pers deed het debat uitdoven.
Recent werd in Lissabon een ander, iets afwijkend verdrag gesloten, dit keer zonder
referendum, een tweede afgang gingen de Europese leiders toch niet riskeren zeker,
en geen haan die ernaar kraaide. Men had het enkel en alleen over de mogelijke vervuiling
die zou ontstaan door de extra vluchten om de Europese leiders naar Lissabon
te brengen.

Politici uit alle lidstaten beslissen fundamentele zaken op supranationaal niveau zonder
dat ze zich moeten verantwoorden aan hun burgers. Ze hebben niet eens gevraagd aan
hun burgers of ze dat mogen, daar dergelijke zaken beslissen. Ze moeten zelfs niet eens
deze standpunten in hun partijprogramma plaatsen.
Ik pleit voor volksraadplegingen in alle Europese lidstaten met concrete vragen
over wat Europa al dan niet mag beslissen. Democratie is toch een algemeen beginsel
waarop de Europse Unie gebouwd is. Maar waarschijnlijk is deze gedachte utopisch:
volksraadplegingen zijn in België enkel op gemeentelijk en provinciaal vlak mogelijk
en het verdrag is al gesloten, waarom nu dan nog de vraag stellen of het gesloten mag
worden?

Laten we het debat heropenen en ons behoeden voor een supranationale overheersing.
Die zou nog wel eens veel erger kunnen worden dan de overheersing door België zoals in 1830
met de franstalige dictatuur. De uitgebreide federalisering van België dreigt een maat
voor niets als de supranationale macht van de Europese Unie zo uitgebreid blijft en
nog steeds uitbreidt.

Salesman

Alles op deze webstek mag overgenomen worden mits duidelijke bronvermelding. De redactie van Klauwaert