Daniel Cohn-Bendit was één van de iconen van mei ’68. Hij was zowel in Duitsland als in Frankrijk actief in anarchistische en dikwijls uiterst gewelddadige linkse groepen. Later werd hij – officieel tenminste – een aanhanger van de parlementaire democratie. Maar hij bleef zijn verleden trouw door te pleiten voor vrijere immigratie en vrije verkoop van softdrugs. In zijn boek, 'Le Grand Bazar' praatte hij zelfs pedofilie goed en beschreef hij met veel genoegen de seksuele spelletjes die hij met kinderen speelde toen hij in Frankfurt opvoeder was in een kindertuin. In het pre-Dutrouxtijdperk kon dat allemaal nog, en het werd in sommige linkse kringen zelfs openlijk verdedigd.
Dezelfde Cohn-Bendit is nu vice-voorzitter van de Groene fractie in het Europees parlement. In die functie komt hij natuurlijk vaak in Brussel, en hij liet in Le Soir van 28 november zijn licht schijnen over de Belgische toestanden. Uit sommige commentaren kan men heel goed afleiden dat hij wel de Belgische klok heeft horen luiden, maar toch niet goed weet waar de klepel hangt. Hij verwijt de Vlamingen dat zij dromen van een historische “revanche” en hij verwijst daarbij heel subtiel naar het vroegere Joegoslavië, “waar zij oorlog voeren in naam van gebeurtenissen die eeuwen geleden plaatsvonden.” Tja, een typisch marxistische analyse die alleen bedoeld is om het onaangename feit te verdoezelen dat de oorlog in Joegoslavië ontketend werd door het communistische regime van Milosovic, dat de Slovenen en de Kroaten hun onafhankelijkheid niet gunde en de kunstmatige eenheidsstaat met geweld in stand probeerde te houden. Waar zitten de gelijkenissen met België eigenlijk? Of wil Cohn-Bendit ons heel subtiel waarschuwen dat de PS een militaire staatsgreep plant om het Vlaamse separatisme in de kiem te smoren?
Cohn-Bendit slaat de bal helemaal mis als hij beweert dat het gebruik van het Frans in restaurants in Halle verboden is, en dat er daarom alleen menu’s in het Engels en het Nederlands te krijgen zijn. Hij vergelijkt dat zelfs met het Turkse verbod op het gebruik van de Koerdische taal. Tja, zelfs Maingain zal zichzelf wel nooit beschouwd hebben als een soort tegenhanger van PKK-leider Öcalan.
Maar zélfs een figuur als Cohn-Bendit kan soms verstandige dingen zeggen. Hij wijst er bijvoorbeeld op dat de Vlamingen wel een sterk separatistische retoriek gebruiken, maar dat zij niet voor echte onafhankelijkheid zullen durven opteren als zij gedwongen worden te kiezen. Wat de CD&V betreft heeft hij op dat punt waarschijnlijk gelijk. Helaas… De ACW-vleugel zal de Belgische belangen tot de laatste snik verdedigen. Met enig cynisme wijst Cohn-Bendit erop dat het uiteenvallen van België geen ramp zou zijn. Het grootste probleem zou nog zijn wat er met de nationale voetbalploeg moet gebeuren… En tenslotte heeft de deling van Tsjecho-Slowakije ook niet tot een catastrofe geleid.
Verder hekelt Conh-Bendit de mentaliteit van vele Walen die vinden dat ze niets met de Vlamingen te maken willen hebben, maar die wel op Vlaams geld rekenen om hun pensioenen te betalen. Aan het einde van het interview legt een journaliste hem een opvatting voor die in Wallonië zeer vaak wordt verkondigd: “De Vlaamse (sic) taal dient voor ons tot niets. Waarom zouden we ze leren?” Het antwoord van Cohn-Bendit: “Als u op dat punt staat, vraag dan onmiddellijk een scheiding aan. Het Vlaams is toch wel de taal van de gemeenschap die in uw land de meerderheid uitmaakt…”
.jpg)
