Nederlands Gasthuis reanimeert geen 70-plussers meer

Bewoners van het St. Pieters en Bloklands Gasthuis in het Nederlandse Amersfoort hebben geschokt gereageerd op een brief die ze van het Gasthuis kregen. Daarin staat dat bewoners ouder dan zeventig niet meer worden gereanimeerd "tenzij iemand duidelijk aangeeft dat wel te willen", zo schrijft vandaag de Nederlandse krant Algemeen Dagblad (AD).

Reanimatie van 70-plussers zou de levenskwaliteit namelijk ernstig kunnen verminderen, staat in de brief. Bewoners en familieleden reageren verontwaardigd in het AD. "Dit lijkt wel een opruimmentaliteit", aldus de dochter van een 85-jarige bewoonster.

De Nederlandse Hartstichting noemt het in een reactie "belachelijk", een leeftijdsgrens te stellen aan reanimatie. De Nederlandse Vereniging voor Klinische Geriatrie bestempelde de aankondiging als "veel te kort door de bocht".

Het verzorgingshuis in Amersfoort zegt dat het beleid is afgesproken in overleg met de cliëntenraad. "Bovendien wil het grootste deel van onze bewoners niet meer gereanimeerd worden", zegt woordvoerder André Zegers in het AD. (anp/ka)

Eerst abortus, dan euthanasie, nu weigeren artsen zelfs al mensen te reanimeren, ... waar stopt dit?

We denken met heimwee terug aan de eed van Hippocrates:

"Ik zweer bij Apollon de genezer, bij Asclepius, Hygieia en Panacea en neem alle goden en godinnen tot getuige, om naar mijn beste oordeel en vermogen de volgende eed te houden:
Ik zal naar mijn beste oordeel en vermogen en om bestwil mijner zieken hun een leefregel voorschrijven en nooit iemand kwaad doen.
Nooit zal ik, om iemand te gerieven, een dodelijk middel voorschrijven of een raad geven, die, als hij wordt gevolgd, de dood tot gevolg heeft. Nooit zal ik een vrouw een instrument voorschrijven om een miskraam op te wekken. Maar ik zal de zuiverheid van mijn leven en mijn kunst bewaren. Het snijden van de steen zal ik nalaten, ook als de ziekte duidelijk is; ik zal dit overlaten aan hen die hierin bekwaam zijn. In ieder huis waar ik binnentreed, zal ik slechts komen in het belang van mijn patiënten.
Mijn leermeester zal ik eren en liefhebben als mijn ouders; ik zal in gemeenschap met hem leven en zo nodig mijn bezit met hem delen, de kunst leren zonder vergoeding en zonder dat daartoe een schriftelijke belofte nodig is; aan mijn zonen, aan de zonen van mijn leermeester en aan de leerlingen die verklaard hebben zich aan de regelen van het beroep te zullen houden, aan hen allen zal ik de grondslagen van de kunst leren.
Al hetgeen mij ter kennis komt in de uitoefening van mijn beroep of in het dagelijks verkeer met mensen en dat niet behoort te worden rondverteld, zal ik geheim houden en niemand openbaren. Moge ik, als ik deze eed getrouwelijk houd, vreugde vinden in mijn leven en in de uitoefening van mijn kunst, maar moge het tegenovergestelde het geval zijn indien ik hem schend.
Ik zal mij verre houden van iedere welbewuste slechte daad en van elke verleiding, in het bijzonder van de geneugten der liefde met mannen of vrouwen, of zij vrij zijn of slaaf."