Provocaties aan de Vlaamse grens

Vlaanderen is Libanon niet, maar toch gebeuren er ook aan onze grens provocaties.

Di Rupo, Waals-socialistisch despoot, besloot in de lijn van de zeepbelpolitiek –het opwerpen van fijne ideetjes zonder inhoud- uit te kramen dat de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde misschien geruild zou kunnen worden met de aanhechting van de faciliteitengemeente Sint-Genesius-Rode aan het Brussels hoofdstedelijk gewest.

Deze uitbreiding zou concreet inhouden dat Vlaams grondgebied officieel “nog tweetaliger” wordt (Rode is al een faciliteitengemeente). Deze faciliteitengemeente is al jaren een communautair strijdpunt. De verfransing door Brusselse rijken die rustig willen wonen en ook de inwijking van eurocraten, om dezelfde reden, is een groot probleem in de Vlaamse rand. Vandaag -24 januari 2007- verklaarde Verhofstadt dat een verdere staatshervorming niet alleen wenselijk, maar ook en zelfs noodzakelijk is. Stemmingmakerij?

Laat ons hopen dat de Vlamingen eensgezind genoeg zijn om zich aan de communautaire ronde tafel niet te laten overbluffen door het Waalse front en zich niet laten meeslepen door emoties of door aan de Belgische staat verknochte partijcoryfeeën van de oude garde. Ik denk daarbij spontaan aan B Plus’er Wilfried Martens, Willy De Clercq, Herman De Croo en consorten.

Een nuttige communautaire ronde dringt zich op. Wanneer meer Vlaamse zelfstandigheid niet door reformisme, via het gezond verstand en de rede verkregen kan worden, zal België zichzelf wel eens éénsklaps kunnen opblazen.
Om te eindigen, nog een klassieker:

Volk, word staat !

Belgisch kandidaat-premier, Elio Di Rupo, of toch niet?