Het Chinese Assimilatiebeleid

Omdat gemengde huwelijken een van de meest effectieve manieren is om volkeren te assimileren, in dit geval sinificeren, heeft de Chinese overheid gemengde huwelijken tussen Oeigoeren en Han-Chinezen sinds 1990 officieel aangemoedigd. De Oeigoeren worden betere toekomstperspectieven beloofd zoals hogere lonen, betere gezondheidszorg, betere huisvesting, beter onderwijs etc. De overheid beloonde Han-Chinese vrouwen en dames met een bedrag van 3000 yuan (360 US$) in ruil voor de verhuizing naar deze regio. Eenmaal getrouwd wordt het de Oeigoeren haast onmogelijk gemaakt om te scheiden. Een echtscheiding wordt bestraft met 4000-5000 yuan (US$ 480-600) terwijl de gemiddelde maandsalaris slechts 200 yuan (US$ 24) is. Met een toestroom van ong. 7000 Han-Chinezen per dag naar deze provincie, zullen de Oeigoeren binnenkort een minderheid vormen in hun woongebied. Inmiddels is de provincie Sinkiang ook enkele rechten kwijtgeraakt ondanks de, op papier, autonome status. Oeigoeren mogen sinds september 2002 geen onderwijs meer volgen in hun eigen taal. Hiermee schendt Volksrepubliek China haar eigen grondwet die onderwijs in eigen taal garandeert voor minderheden in de autonome provincies. Nog in 1996 hadden in Sinkiang gevechten plaats tussen een Chinese politiemacht en Oeigoeren, die zich onder meer verzetten tegen de explosieve immigratie van Han Chinezen naar hun gebied en het aanmoedigen van gemengde huwelijken door de overheid.


Het onafhankelijkheidsstreven werd en wordt tegengegaan door de komst van Han-Chinezen in deze regio: In 1949 was 6% in de regio Han-Chinees, tegenwoordig is dat 40%. Als gevolg hiervan is in de regio een sterke verandering te zien in de etnische demografie. Het grootste deel van de bevolking in de regio is islamitisch. De verhouding tussen de Chinezen en de islamitische Oeigoeren is zeer gespannen. De Oeigoeren werken meestal als sjasliekverkoper of taxichauffeur.