Walen buiten

http://www.zoomin.tv/asx/dsp_asxplaylist.cfm?id=248070&pid=vumnwsblad&quality=3&WMCache=0&iebr=0

'Blank Al-Qaida' in Bosnië

U leest het goed. Dit is geen typfout. Dit is de drieste waarheid. Tijdens de oorlog in 1992 viel Servië de moslims in Bosnië-Herzegovina aan. Omdat de dreiging voor de radicaal islamitische president Alija Izetbegovic en zijn leger zo groot was, verzocht deze internationale hulp. Deze kreeg hij ook, ondanks dat hij verlangde van Bosnië een islamitische staat wilde maken, en het samenleven met niet-moslims onmogelijk achtte. (Deze man is dus werkelijk een gevaar voor ALLE niet-moslims in de wereld. Weer zo’n extreme moslim die leeft van Westers geld.) Maar goed. Hij kreeg hulp van moslims en niet-moslims. Volgens schattingen kwamen 30.000 strijders zich aanmelden uit Turkije, Egypte, Syrië, Algerije, Tunesië, Sudan, Iran, Saudi-Arabië, Pakistan, Jemen, Qatar, Bahrein, Brunei, Maleisië en Afghanistan.

Die milities vochten in Bosnië rond Zenica, Vitez, Travnik en Mostar. Ook de wapens kwamen natuurlijk. De Verenigde Staten lieten toe dat Bosnië via Kroatië van Iran wapens en instructeurs kreeg. Ook al kwamen sommigen van die trainers van de Iraanse revolutionaire garde en de Vevak, de geheime dienst van Iran. De moedjahidien eenheden raakten al snel bekend door hun gewelddadige optreden.

Volgens het vredesakkoord van Dayton (1995) moesten alle buitenlandse strijders Bosnië verlaten. Velen trokken naar Albanië om de bevrijding van Kosovo te steunen. Toch bleven zo’n 1.200 mannen in Bosnië. (Die moslimfundamentalisten, ook die in Albanië verblijven nog steeds in Europa en zijn nu dus vaak actieve terroristen, bewapend door onrechtstreeks de Verenigde Staten.) Izetbegovic, beloonde die mannen voor hun dienst met het staatsburgerschap. Er zijn er ook die trouwden met Bosnische vrouwen, die soms met geweld tot het huwelijk werden gedwongen.

De meesten vestigden zich rond Bocinja Dona. Dat ligt ongeveer even ver van Brussel af als Brussel van Madrid. Het Nederlandse Instituut Clingendael noemde de regio een vrijplaats voor terroristen, waar de Bosnische regering geen controle meer heeft. Vanuit die regio zou ook steun worden gegeven aan terroristen die elders in Europa actief zijn. Verschillende inlichtingendiensten bestempelen de regio als prima terrein om moslims te rekruteren voor ‘het blanke Al-Qaida’. Men bedoelt dan moslims met Europese kenmerken die niet opvallen.

Er vonden ook al arrestaties plaats waarbij de politie wapens, granaten, een koran en dergelijke meer vond. Eind 1999 raakte ook bekend dat de Bosnische regering in 1993 een paspoort uitgaf op naam van Bin Laden Het werd op de ambassade in Wenen opgehaald door een hoge medewerker van hem. Men weet niet of Bin Laden ooit in Bosnië geweest is.

Conclusie. Nu Bosnië eindelijk van Servië verlost is dankzij internationale hulp, onder meer van ons land, hebben we een broedplaats voor terroristen, even ver als Madrid, die niet gecontroleerd wordt. Ook hebben we daar nu een land dat onder controle is van iemand die vindt dat samenleven met niet-moslims onmogelijk is en dat Bosnië een islamitische staat moet worden. Een positieve balans? Volgens mij niet.















Hieronder vindt u een interessante reportage, "Islamists in Bosnia", aangaande dit onderwerp.

Persmededeling VVB : Nieuwe campagne voor splitsing kieskring BHV

De werkgroep BHV, een samenwerkingsverband van Vlaamse Volksbeweging (VVB), het Halle-Vilvoorde Komitee (Haviko) en het Taakaktiekomitee (TAK) en onder de auspiciën van het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (OVV) heeft met het oog op de federale verkiezingen van 10 juni 2007 een nieuwe campagne op poten gezet. Onder de slogan Burgerzin! wordt de komende weken actie gevoerd op diverse manieren. Centraal staat telkens de steun aan de burgemeesters van Halle-Vilvoorde die zich verzetten tegen de verkiezingen zonder de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde.

Die splitsing niet doorvoeren, is volgens de werkgroep en de burgemeesters onwettelijk. Maar de huidige paarse regering lapt het arrest van het Arbitragehof hierover aan haar laars. Door de verkiezingen vroeger te laten plaatsvinden, wordt geprobeerd de klip te omzeilen. Volgens Michel Doomst, één van de opstandige burgemeesters, is het alsof men de Ronde van Vlaanderen veertien dagen vroeger zou organiseren en dat de Muur van Geraardsbergen uit het parcours wordt geschrapt. De meeste burgemeesters van Halle-Vilvoorde dreigen de verkiezingen niet te organiseren als de wet niet wordt gerespecteerd. De werkgroep BHV steunt de burgemeesters met de campagne Burgerzin! die vandaag, donderdag 12 april, in het gemeentehuis van Gooik is voorgesteld. In de eerste plaats wordt opnieuw elke burger in Vlaanderen opgeroepen niet mee te werken aan de organisatie van de verkiezingen en desnoods te weigeren in te gaan op eventuele oproepen om te gaan assisteren in stem- en/of telbureaus. Om deze actie in de verf te zetten, is er de webstek www.burgerzin.be waarop alle argumenten en initiatieven staan verzameld. De andere elementen van de campagne verwijzen systematisch ook naar deze webstek. Er zijn spandoeken, stroken en kleurrijke affiches die in Vlaams-Brabant en daarbuiten zoveel mogelijk zullen worden uitgehangen. Er zijn ook prentbriefkaarten die via alle beschikbare kanalen van de deelnemende verenigingen worden verspreid. Bedoeling is dat de kaarten massaal worden opgestuurd naar premier Verhofstadt, minister van Binnenlandse Zaken Dewael en sp.a-voorzitter Vande Lanotte om zo op te roepen alsnog de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde te splitsen. Tot slot is er nog een groot politiek debat (in CC Westrand Dilbeek op 14 mei om 20 uur) waar de politieke tenoren uit Vlaams-Brabant aan de tand zullen worden gevoeld. Volgens Guido Moons, politiek secretaris van de VVB, zal het allicht niet bij deze campagne blijven. De kans is reëel dat na 29 april het protest grimmiger wordt. Hoe dat concreet tot uiting zou komen, wil Moons nog niet kwijt. Maar dat er plannen worden gesmeed, is nu al duidelijk.

Persmededeling TAK & VJO : Delitraiteur verfranst Vlaams-Brabant

Vandaag (15/4) hebben mensen van Jeugdhuis De Klomp/Vlaamse Jongeren Overijse en het Taal Aktie Komitee hun inkopen gedaan in de Delitraiteur te Overijse. We zijn afgegaan op het feit dat Delitraiteur in 2006 van Fedis, de Belgische federatie van de distributiesector, de Mercurius-prijs in ontvangst mocht nemen wegens het “originele winkelconcept.”

We hebben vast gesteld dat Delitraiteur Overijse inderdaad een wel heel origineel winkelconcept hanteert. In de Vlaamse gemeente Overijse worden klanten er in het beste geval aangesproken in het Frans en het Nederlands, in het slechtste geval enkel in het Frans. Een aantal personeelsleden van Deli spreekt bovendien geen of nauwelijks Nederlands.
De problemen bij Deli zijn niet nieuw. In april 2002 stonden T.A.K. en Vlaamse Jongeren hier ook al. Jammer genoeg is er sindsdien niet veel ten goede veranderd, ondanks herhaalde klachten, ook namens het gemeentebestuur. In de lente van vorig jaar beloofde de hoofdzetel van Deli dat het winkelpersoneel van de vestiging in Overijse vanaf september 2006 een opleiding Nederlandse taalles zou volgen. Hier bleek niets van aan.
Eind februari 2007 kwam de hoofdzetel met een nieuwe belofte. Een nieuwe zaakvoerder had de winkel overgenomen en de man zou vastbesloten zijn enkel tweetaligen aan te werven. Anderhalve maand later, stellen we jammer genoeg vast dat de klanten nog steeds vaak uitsluitend in het Frans aangesproken en bediend worden. De nieuwe uitvoerder maakte evenmin zijn belofte waar om contact op te nemen met het gemeenbestuur om samen een oplossing uit te werken.
In deze omstandigheden kunnen we onze inkopen dus jammer genoeg niet betalen (een 10-tal goed gevulde winkelkarretjes werd “geparkeerd” voor de kassa). We zullen dit pas doen op het ogenblik dat - Delitraiteur de mensen als eerste begroeting uitsluitend in het Nederlands aanspreekt. Zo ondersteunt Deli het Nederlandstalig karakter van de gemeente. - Delitraiteur uitsluitend Nederlandskundig personeel te werk stelt.

De Vlaamse Militanten Orde (VMO) deel I - 1950-1971

De geschiedenis van één van de meest beruchte organisaties uit de Vlaamse beweging, de Vlaamse Militanten Orde, kortweg VMO, kan verteld worden in twee delen. In deze bijdragen wordt deel één van deze geschiedenis voor u ten berde gebracht.

De VMO ontstond in 1950, in woelige tijden voor de Vlaamse beweging. De Vlaamse beweging was een zware klap toegediend door de repressie. Wie zich openlijk manifesteerde als Vlaams-nationalist kreeg het aan de stok met pseudoweerstanders die meenden vorst en vaderland nog steeds te hoeven verdedigen tegen het fascistische gevaar. Het kwam bij vergaderingen van Vlaams-nationalisten die zich reorganiseerden dus ook regelmatig tot opstootjes. Om weerwerk te bieden tegen overijverige ex-verzetslui en consorten richtte Bob Maes een militantenorganisatie op om deze Vlaams-nationalistische bijeenkomsten te beveiligen. De VMO werd in eerste instantie ook de propagandagroep van de Vlaamse Concentratie, een vroege poging om weerom een Vlaams-nationalistische partij op te richten. In maart 1952 werd de VMO officieel opgenomen in de structuur van de Vlaamse Concentratie. In verschillende Vlaamse steden ontstonden kleine VMO-groepen. De gedachte aan de partijmilities van voor de oorlog was uiteraard niet veraf, daarom kreeg de VMO geen echte structuur, maar bestond de organisatie uit kleine groepen. De Vlaamse Concentratie verdween en de Volksunie kwam in de plaats. De Volksunie steunde de werking van de VMO, maar wenste een duidelijke inpassing van de organisatie in de partijstructuur.

In 1959 onderwierp de VMO zich aan de partijstatuten van de Volksunie. In 1958 kwam Wim Maes, geen familie van Bob Maes, aan de leiding van de Antwerpse VMO. Hij zou uitgroeien tot de feitelijke leider van de VMO. De Antwerpse groep groeide snel aan tot meer dan honderd vaste militanten. Maes richtte een muziekkapel op, zodat men openlijk een uniform zou kunnen dragen zonder beticht te kunnen worden van het vormen van een privé-militie. De VMO kreeg veel steun van de basis van de VU, maar de partijtop was minder enthousiast over de nieuwe stijl. De verhouding tussen de VU en de VMO werd door een aantal incidenten onhoudbaar.

Vanaf 3 oktober 1963 gingen de VMO en de VU hun eigen weg. Er werd een tussenoplossing gezocht, de Antwerpse groep werd omgevormd tot de Volksunie Militanten. Andere groepen weigerden. De Volksunie Militanten bleven op eigen houtje aan harde actie doen, in juni 1966 kwam er dan ook een definitieve breuk. De Volksunie Militanten werd terug VMO.
In 1966 was de VMO aanwezig bij de betoging van 31 januari tegen de sluiting van de mijn (zie artikel "De geschiedenis van Zwartberg). De VMO brak door de linies van de rijkswacht, gevolgd door de mijnwerkers. Later zouden ze nog acties van de mijnwerkers ondersteunen.

Op 3 oktober 1968 overleed Wim Maes. 't Pallieterke sprak van een "princelijke" begrafenis. De organisatie bleef achter zonder leider. Tijdens een proces tegen Maes in november 1963 sprak een magistraat, een dienaar van het Belgisch rechtssysteem: "Wim Maes is een eerlijk man. Hij heeft gehandeld zuiver uit idealisme. Tijdens het vooronderzoek heeft hij bewezen dat hij moedig is en zin heeft voor verantwoordelijkheid. Hij heeft ook begrepen dat hij verkeerd handelde."De rechterzijde van de VU bleef steun en fondsen geven aan de VMO. In 1969 kwam het tot een gewelddadige confrontatie tussen de VMO en enkele belgicistische organisaties te Stekene. Het Sint-Maartensfonds wou daar een erepark oprichten om de gesneuvelde oostfronters te huldigen. Het park kwam er. In september 1970 kwam het tot een gewelddadige botsing tussen plakploegen van het "Front Démocratique des Francophones" en de VU, gesteund door enkele VMO'ers. Een FDF'er overleed. Dit incident werd de aanleiding tot de ontbinding van de VMO door Bob Maes op 12 juni 1971.

Over de VMO is veel onzin geschreven en doet veel zever de ronde, later op deze webstek een geschiedenis gepubliceerd worden van de VMO na 1971.De VMO waarover in dit deel gesproken is, is een organisatie die levensnoodzakelijk was voor het opnieuw ontstaan van de Vlaams-nationalistisch organisaties na de tweede wereldoorlog. De VMO is dé belichaming van de (semi)revolutionaire actie, van Vlaamse strijd binnen de Vlaamse beweging tot 1971. De VMO evolueerde steeds meer in de richting van een knokploeg. Toch kan gezegd worden dat over het algemeen de mannen van de VMO: arbeiders, dokwerkers, ambtenaren, zelfstandigen... uit idealisme handelden. Hun daden en namen staan voor eeuwen in 't hart van het volk gebrand.

In het klauwaert-archief: educatief onverantwoorde illustraties